ចាប់តាំងពីមានវិបត្តិប្រាក់បំណុលនៅអឺរ៉ុប និងអាមេរិក គេតែងឮស្ទើរតែរៀងរាល់ថ្ងៃនូវព័ត៌មាន ស្តីពីទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុល។ សេចក្តីសម្រេចរបស់ទីភ្នាក់ងារទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យទីផ្សារមូលបត្រច្រួលច្របល់ ឬអាចធូរស្រាលមកវិញ។ សូម្បីតែរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចក៏ព្យាយាមធ្វើតម្រូវចិត្តទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យដែរ។
ចាប់តាំងពីមានវិបត្តិប្រាក់បំណុលនៅអឺរ៉ុប និងអាមេរិក គេតែងឮស្ទើរតែរៀងរាល់ថ្ងៃនូវព័ត៌មាន ស្តីពីទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុល។ សេចក្តីសម្រេចរបស់ទីភ្នាក់ងារទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យទីផ្សារមូលបត្រច្រួលច្របល់ ឬអាចធូរស្រាលមកវិញ។ សូម្បីតែរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចក៏ព្យាយាមធ្វើតម្រូវចិត្តទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យដែរ។
ទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុល (Credit Rating Agency) មានចំនួនច្រើន ក៏ប៉ុន្តែ គេសង្កេតឃើញមានទីភ្នាក់ងារតែ៣ប៉ុណ្ណោះ ដែលគ្រប់គ្រងចំណែកទីផ្សារពិភពលោកច្រើនជាងគេ គឺ Standard and Poor’s, Moody’s និង Fitch។ ទីភ្នាក់ងារទាំងនេះ គឺជាស្ថាប័នឯកជន ដែលមានមុខងារវាយតម្លៃមើលថា តើការវិនិយោគលើមូលបត្របំណុលរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយ ឬប្រទេសមួយ មានហានិភ័យកម្រិតណា?
ចំណាត់ថ្នាក់ឥណទានរបស់រដ្ឋត្រូវគេកំណត់ដោយពិនិត្យទៅលើហានិភ័យក្នុងវិស័យចំនួនបី៖ នយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច និងប្រព័ន្ធហិរញ្ញវត្ថុ។ ចំណាត់ថ្នាក់នេះ ត្រូវគេកំណត់ដោយអក្សរ ចាប់ពី AAA (ចំណាត់ថ្នាក់ល្អជាងគេ មានន័យថា ហានិភ័យបំណុលមានទាបបំផុត) រហូតដល់ D (ក្ស័យធន)។
ចំណាត់ថ្នាក់ឥណទាន គឺជាព័ត៌មានដ៏សំខាន់មួយ សម្រាប់ជាជំនួយដល់អ្នកវិនិយោគ ក្នុងការសម្រេចធ្វើវិនិយោគ។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុលទម្លាក់ចំណាត់ថ្នាក់ឥណទានរបស់ប្រទេសណាមួយ វានឹងអាចធ្វើឲ្យមូលបត្របំណុលរបស់ប្រទេសនោះធ្លាក់ថ្លៃ មានន័យថា អ្នកវិនិយោគមិនសូវចង់ឲ្យលុយប្រទេសនោះខ្ចី ហើយអត្រាការប្រាក់កម្ចីនោះ មានកម្រិតខ្ពស់។
ដូចនេះហើយបានជាប្រទេសនីមួយៗព្យាយាមធ្វើយ៉ាងណារក្សាចំណាត់ថ្នាក់ឥណទានឲ្យបានខ្ពស់បំផុត តាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះបានរិះគន់ថា ទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុលជាអ្នកធ្វើឲ្យវិបត្តិបំណុលកាន់តែធ្លាក់ចុះដុនដាប។ នៅពេលដែលចំណាត់ថ្នាក់ឥណទានរបស់ប្រទេសមួយត្រូវគេបញ្ចុះ មូលបត្របំណុលរបស់ប្រទេសនោះនឹងត្រូវធ្លាក់ថ្លៃ ហើយអត្រាការប្រាក់នឹងត្រូវកើនឡើង។ នៅពេលនោះ អ្នកវិនិយោគដែលមានមូលបត្រនេះក្នុងដៃក៏នឹងនាំគ្នាលក់ចេញ។ អ្នកលក់មានច្រើន ចំណែកអ្នកទិញមិនសូវមាន វានឹងធ្វើឲ្យអត្រាការប្រាក់កាន់តែកើនឡើងថែមទៀត។ ប្រទេសដែលត្រូវគេទម្លាក់ចំណាត់ថ្នាក់ ក៏ត្រូវប្រឈមមុខនឹងវិបត្តិប្រាក់បំណុលកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរជាងមុនទៀត។
អ្នកនយោបាយមួយចំនួន នៅក្នុងតំបន់អឺរ៉ូ មានការសង្ស័យថា ទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុលធំៗទាំងបី គឺ Standard and Poor’s, Moody’s និង Fitch (ដែលសុទ្ធសឹងជាទីភ្នាក់ងារបង្កើតឡើង នៅសហរដ្ឋអាមេរិក) មានចេតនាបង្កចលាចលនៅអឺរ៉ុប ដើម្បីបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍ពីអាមេរិក ដែលកំពុងជួបនឹងវិបត្តិបំណុលដែរ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ការធ្វេសប្រហែសក្នុងការវាយតម្លៃហានិភ័យឥណទានអចលនទ្រព្យនៅអាមេរិក (Subprime) ដែលជាដើមហេតុនៃវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក ឆ្នាំ២០០៨ ក៏ជាចំណុចដ៏សំខាន់មួយដែរ ដែលធ្វើឲ្យគេរិះគន់ទីភ្នាក់ងារវាយតម្លៃហានិភ័យបំណុល៕
No comments:
Post a Comment